Gözlerinde nemli bir ifade olurdu

İlk yağmurları hatırlardım orada

Geldiği gibi, o gün gibi dururdu

Sokulur öper, utanır, yüzünü kapatır

Tane tane soyunurdu

Genç bir kız uzanırdı önce yastığa

Büyür ve aşk dolu bir kadın olurdu

 

Gün aydınlanır sevinç doğardı gelince 

Bütün kederler uzağımızda dururdu

 

İsmail Zeki, – bu şehirde