Nehrimin gözyaşlarıyla suladım çiçeklerini

Yanaklarından süzülen gülün sevdalısıydım

sende…

Dağ sonlarından düşen sulardım karşında

Kalp yatağında çağlayan haykırışlarla

Hasretin deli akışıydım toprağının

 Üzerinde…

 Gecenin aydınlığında buldum göklerden

Bahçeme usulca sokulan sessiz gülümü

Sonrası candım,sendim, zamanın kendisiydim

Bu tuhaf dünya düzeninde…

Geçmişin erken çığlıklarıydı saçlarımda

Beyazlayan her tel feryat üzre bülbülün

Senin ellerine kavuşamayışın ölümüydü

Her okşa diye uzandığım

Dizlerinde…

Senden küçük örnekler istiyordum

O kadar kısaydın ki,mutluluk adına

Nehrimin gözyaşları sulardı toprağını

Sonsuz sükutlar hissedilirdi

Sözlerinde…

 

Nehrimin gözyaşlarıyla suladım çiçeklerini

Yanaklarından süzülen gülün sevdalısıydım

Sende…

 

İsmail Zeki, – bu şehirde